เพลงเศร้าๆ

 

นั่งฟังเพลง และทำงานไป ตั้งแต่ สองทุ่ม ตอนนี้ก็ปาเข้าไป ห้าทุ่มแล้ว ดีเจเปิดแต่เพลงเศร้าๆ ก็ไม่รู้จะเศร้ากันไปถึงไหนเนอะ ออมก็อดที่จะคิดเล่นๆไม่ได้ว่า ( ตามประสาคนชอบคิดมาก )ว่า เอ๊ะ แล้วคนที่มีความสุขเค้าไม่ชอบฟังเพลงกันหรือไงเนี่ย พาลคิดไปว่า จะตอกย้ำกันไปถึงไหนเนี่ย  แต่ว่า…ดีเจเค้าคงไม่ได้มีเจตนาที่จะมาทำร้ายความรู้สึกคนฟังหรอกใช่มั้ยคะ( หรือว่าอาจจะมีเจตนาแอบแฝงน๊า  แหะๆๆ ล้อเล่นน่ะค่ะ คุณๆ ดีเจ ) ออมว่า อาจจะเป็นเพราะเพลงเศร้ามันกินใจมั้งคะ

พูดถึงฟังเพลง เพื่อนๆเคยมั้ยคะ เพลงบางเพลงเราเคยฟังแล้วร้องไห้ บางคนก็เฉยๆ บางคนก็ขำๆ ว่าเอ๊ะ เพลงนี้เคยทำให้เราร้องไห้ได้ด้วยนะ ดังนั้นออมว่าความรู้สึกเศร้าคงไม่ได้เกิดขึ้นกับออมหรือเพื่อนแค่คนเดียวหรอกค่ะ อย่ากลัวไปเลย

ว่าแต่ว่า เพื่อนๆเคยหาเหตุผลของความเศร้ามั้ยคะ อาจจะเคยเหมือนออมนะ บางทีเหมือนจะมีหลายเหตุผล แต่สุดท้ายก็จะวกกลับมาที่สาเหตุเดียว

 

โลกสอนมนุษย์ว่า ทุกสิ่งต้องมีการเปลี่ยบแปลง แต่โลกก็ไม่ลืมสอนให้เราผูกพัน

 

แล้วจะไม่ให้เศร้าได้ไงเนอะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน ความรัก หรือครอบครัว หากมันเปลี่ยนเมื่อไหร่ เราก็จะเริ่มเศร้า แต่เชื่อว่าหากเวลาผ่านไปสักระยะได้เริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ๆที่เข้ามาในชีวิต ทุกๆอย่างก็จะค่อยๆดีขึ้น ทำใจได้มากขึ้น แต่ทุกสิ่งทุกอย่างจะช้าหรือเร็วมันก็อยู่ที่ เราผูกพันกับสิ่งใหม่ได้เร็วแค่ไหน ( อย่าได้พยายามจมอยู่กับความหลังอย่าง…  เลย   อะไรจะเปลี่ยนก็ตาม แต่การเปลี่ยนที่เจ็บปวดที่สุดเรื่องหนึ่งคือ การเปลี่ยนใจ โดยเพาะคนที่เปลี่ยนใจ เป็นคนที่หัวใจเราเรียกร้อง  )

วันนี้โรสเพื่อนรักโทรมา  (  เค้าอยากให้ออมเขียนเล่าเรื่องราว มิตรภาพระหว่างเพื่อน ที่มีเค้าเป็นนางเอกอยู่ด้วยน่ะ…แหะๆๆ ล้อเล่นจ้า วันนี้ตั้งใจจะเขียนนะ แต่พอเอาเข้าจริงๆยังเริ่มเรื่องไม่ถูกเลย แต่สัญญาจ๊ะว่าแฟนพันธ์แท้โรส ต้องได้อ่าน เผลอๆจะได้เป็นนางเอกอีกหลายตอนน่ะ ขอโทษนะจ๊ะ ก็อ่านเรื่องอื่นไปพลงๆก่อนละกันนะ )  ระบาย ความอัดอั้น ไม่สบายใจ ของเค้าให้ออมฟัง ออมก็ให้เค้าระบายๆๆ ขอเป็นผู้ฟังที่ดีน่ะค่ะ แต่สุดท้ายไฉน แม่เพื่อนตัวดีกลับมาท่องอาขยานให้ออมฟังว่า

 

อย่าเอาหัวใจไปยึดติดกับใคร เพราะ ถ้าเค้าเดินจากไปแล้วคนที่เจ็บที่สุดก็คือเราเอง

เมื่อก่อนแกก็อยู่คนเดียวได้ ถึงตอนนี้ทำอะไรได้มากกว่าเมื่อก่อนตั้งเยอะ แล้วทำไมตอนนี้จะอยู่คนเดียวไม่ได้

 

รับทราบแล้วเพื่อนรัก แหม พูดง่าย แต่มันทำยากนะ แล้วเคสแกกะชั้นมันต่างกันมาก  ได้แต่เถียงไปข้างๆคูๆ เอาไว้ให้ฟังดูดีไว้ก่อน ออมก็รู้ว่า พูดง่าย ทำยากกกกกกกกก แต่เอ๊ะ เราก็ไม่ได้มีเวลาเป็นเครื่องดักวัดความเร็วนี่นา แค่เพียงเราคิดว่าจะเริ่มทำตัวเองให้เข้มแข็ง แสงสว่างรำไรๆ ก็ไม่ไกลเกินเอื้อมค่ะ ออมเชื่อว่า ไม่มีใครสามารถลืมคนที่ตัวเองรักได้หรอกค่ะ เอาแค่ว่าเมื่อไหร่ที่เรา คิดถึง นึกถึง แล้วไม่ทุรนทุราย พยายามเอาเค้ามาเป็นกำลังใจให้ต่อสู้ ดีกว่า ถ้าหากเพื่อนๆคิดว่า รักแท้ของเราคือการให้จริงๆ ดังนั้นจะมานั่งน้อยใจทำไมว่าสิ่งที่เราทำไปเค้าไม่เห็นค่า เหนื่อยใจ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่า ผลที่เราหวังคืออะไร แล้วสิ่งที่เราจะได้คืออะไร

รัก เป็นสิ่งสวยงาม และไม่ผิดถ้าหากเราหวังจะเป็นผู้รับบ้าง หัวใจเราก็เท่ากำปั้น มีค่ากับเค้าแค่ไหน หากให้ไปแล้วเค้าไม่อยากได้ ก็พามันกลับมาเถอะค่ะ เผื่อว่า วันไหนหัวใจที่แข็งแรง อาจจะได้เจอใครซักคน ที่อยากจะช่วยดูแลหัวใจดวงนี้ของเพื่อนๆก็ได้นะคะ

 

ความพยายามที่จะจำ ง่ายกว่าความพยายามที่จะลืมเสมอ

เพื่อนๆ เห็นด้วยกับออมหรือเปล่าคะ